
چهارشنبه دهم بهمن 1403 نکوداشت پنجمین سالروز درگذشت علی بیانی با حضور هنردوستان و شاگردان ایشان در فرهنگستان هنر برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی فرهنگستان هنر، در این برنامه جناب آقای امیر بغدادی که شاگردی بیانی را از سال ۱۳۸۸ در کارنامه خویش دارد و اکنون تدریس موسیقی ردیف دستگاهی را عهده دار میباشد، قطعاتی را در آواز دشتی نواخت. سپس صبا بیانی دختر ایشان از نوع نگاه ویژه استاد به موسیقی و زندگی سخن گفت و افزود: پدر در پس این نواها و نغمهها ما را با معنایی از درون که از زبان مولانا و عزیزالدین نسفی و دیگر عرفا بیان میشد آشنایی دادند و هر کدام با ظرف وجود خود جرعهای نوشیدیم و مشغول کار خویش شدیم. ۵ سال از رفتن استاد علی بیانی گذشت. اما حقیقت این است که او هرگز نرفته است. راهی که آغاز کرد در دلهای ما زنده است و با قلبهای ما ادامه دارد. در این دو سال گذشته به لطف حضور جمعی از اساتید و یاران، بار دیگر نوای روح بخش موسیقی از خانه بیانی به گوش میرسد. افتخار داریم که در اجرای برنامه امروز از جمع این بزرگواران بهرهمند شویم. در ادامه آقای بهروز امینی مدرس موسیقی ردیف دستگاهی و کارشناس نوازندگی موسیقی ایرانی ساز سه تار که از سال ۱۳۸۷ در مکتب استاد بیانی ردیف را آموخته است، آشنایی با ایشان را یکی از عنایات خاصه پروردگار دانست. وی وسعت اطلاعات، غور و تفحص در عرصه معنا، عبور از ظاهر و برخورداری از نگاه حکمی را از ویژگیهای بیانی خواند و گفت: استاد هیچ وقت خودش را به کسی تحمیل نکرد. در عین حال، تجربه 40 ساله خود را با سخاوت تمام و برای ادای مسؤولیت سنگین حفظ آن سنت، انجام میداد. ایشان از حیث بردباری، سخاوت، فروتنی و معنویت در حد کمال بود. علی جلالیان که از سال 1372 آموختن از بیانی را آغاز کرد، ضمن مرور خاطرات کلاس درس یادآور شد، با ایشان فهمیدم که در هر حال، در هر جایگاه و در هر شغلی میتوان پیام آور معنا بود. استاد معتقد بود، دو علت اصلی نواختن موسیقی سلامت جسم و روح و یادآوری عهد الست است. در واقع ایشان با این دو علت در عرصه موسیقی و به خصوص ردیف کار میکرد و هدفش این بود که از طریق موسیقی مخاطب را با معنا آشنا کند. و اینگونه بود که وقتی فردی در فضای استاد قرار میگرفت خود به خود با عالم معنا آشنا میشد. یعنی حضور، موسیقی، فکر، حرف و همه رفتارهای ایشان به منزله آموزشی غیر مستقیم و عمیق از یک حکیم و یادآوری عهد الست بود. در یک کلام آشنا شدن با عالم معنا و رها شدن از سطح و اینکه اگر کسی میخواد به عمق برسد باید حوصله کند؛ بزرگترین ارمغان استاد برای امثال من بود. تا جایی که حس میکردم ردیف به منزله یک جهانبینی، مرا با زوایای مختلف در جهت کمال سیر میداد. نوازندگی آواز اصفهان آقای علی رضایی بخش پایانی جلسه بود. رضایی که به تدریس موسیقی ردیف دستگاهی و نواختن تار و سه تار اشتغال دارد از سعهصدر استاد یاد کرد و ادامه داد: ایشان بدون اینکه ما را قضاوت یا نصیحت کند، تا جایی که میتوانست کمک حال همه بود و هیچ وقت دست رد به سینه کسی نمیزد. در زمینه موسیقی هم اجازه نمیداد شاگردانش از مسیر اصلی و درست موسیقی کلاسیک منحرف شوند. این نشست با قدردانی از ریاست فرهنگستان هنر، میهمانان و حاضران به پایان رسید.
گزارش تصویری این نشست را اینجا ببینید.
|