سومين پيش همايش عبدالقادر مراغي، به دبيري آقاي داريوش طلايي و با سخنراني بابك خضرايي، پژمان رادمهر، نگار بوبان و بهزاد ميرزايي در مركز هنرپژوهي نقش جهان برگزار شد.
به گزارش روابط عمومي مركز هنرپژوهي نقش جهان، وابسته به فرهنگستان هنر، در ابتدا بابك خضرايي به انواع و مفهوم وزن و جايگاه ايقاع به عنوان يكي از انواع وزن پرداخت. سپس تعاريفي از ايقاع از فارابي تا مراغي را بازخواني كرد و به دسته بندي دورهاي ايقاعي پرداخت.
سومين پيش همايش عبدالقادر مراغي، به دبيري آقاي داريوش طلايي و با سخنراني بابك خضرايي، پژمان رادمهر، نگار بوبان و بهزاد ميرزايي در مركز هنرپژوهي نقش جهان برگزار شد.
به گزارش روابط عمومي مركز هنرپژوهي نقش جهان، وابسته به فرهنگستان هنر، در ابتدا بابك خضرايي به انواع و مفهوم وزن و جايگاه ايقاع به عنوان يكي از انواع وزن پرداخت. سپس تعاريفي از ايقاع از فارابي تا مراغي را بازخواني كرد و به دسته بندي دورهاي ايقاعي پرداخت.
سپس پژمان رادمهر به بررسي و مقايسه ساختار متريك تصنيفي از موسيقي دستگاهي و ادوار ايقاعي در رسالات پرداخت و ادامه داد: «دو نظريه در مورد ايقاع وجود دارد، به قول مهدي قلي‌خان هدايت "متأخرين ضرب موسيقي را به روشي غيرايقاعي به كار مي‌بردند." ولي در نظريه ديگر، درك ايقاع، از زمان‌هاي گذشته وجود داشته، به قول صفي الدين و مراغي به واسطه «طبع سليم» يا به قول نصيرالدين طوسي به واسطه «عادت» بوده است.»
در ادامه جلسه نگار بوبان گفت: «براي درك بهتر دوره‌هاي ايقاعي مي‌بايست به صورت عيني‌تر به آن پرداخته شود و از دريافت شنيداري براي مفهوم دور‌ها استفاده كنيم.»
سپس بوبان با پخش اجراي غيرزنده قطعاتي از همايون شجريان، با نگرش ايقاعي، به مقوله ريتم پرداخت.
بهزاد ميرزايي در ادامه و تكميل سخنراني نگار بوبان، به مفهوم ايقاع در آثار بازخواني شده منسوب به عبدالقادر مراغي پرداخت و اضافه كرد: «گذر زمان و تغيير شكل دادن نحوه ارائه اطلاعات مربوط به ايقاع، از زمان مراغي تا قرن نوزدهم، تطبيق ادوار را بسيار دشوار و تقريباً ناممكن كرده است.»
اين پيش‌همايش، روز يكشنبه، 12 اسفندماه، ساعت 16 در مركز هنرپژوهي نقش جهان برگزار شد.
زمان انتشار: سه شنبه ١٥ اسفند ١٣٨٦ - ١٢:٠١ | نسخه چاپي
نسخه چاپي
