فرهنگستان هنر

اخبار > آيدين آغداشلو: مي خواهيم با زبان جهاني كدام ترانه را بسراييم

آيدين آغداشلو: مي خواهيم با زبان جهاني كدام ترانه را بسراييم

جلسه سخنراني آيدين آغداشلو، با موضوع "نقاشي معاصر ايران: چالش‌ها، دستاوردها و آينده" با حضور هنرمندان و علاقمندان به هنر، در مجموعه هنر پژوهي نقش جهان وابسته به فرهنگستان هنر برگزار شد.

به گزارش روابط عمومي فرهنگستان هنر، اين نشست با توضيح كوتاه دكتر مهرداد احمديان، رييس گروه پژوهشي نقد هنر فرهنگستان

هنر، درباره موضوع برنامه آغاز شد.

آيدين آغداشلو در ابتداي جلسه با اشاره به اهميت و جايگاه تاريخ هنر در مباحث هنري گفت :" براي پرداختن به هنر مدرن چه در سطح جهاني و چه در سطح ملي، ناگزير به استفاده از تاريخ هنر هستيم."

وي در ادامه افزود : "چيزي كه در قرن نوزدهم همراه با گسترش استعمار غرب در سراسر جهان مطرح شد موضوع غربي كردن جهان بود ؛ قرن بيستم دوره استقرار اين تفكر و دوره غربي شدن است. مسأله‌اي كه ما در اينجا به آن مي‌پردازيم اين است كه نسبت ما با اين اتفاقات چگونه است، اتفاقاتي كه ايرانِ قرن 19و 20 با آن مواجه شد و آن را پذيرفت؛ يعني نقاشي غربي را جايگزين نقاشي سنتي خود كرد."

آيدين آغداشلو افزود : " سعي هنرمندان ايراني بر اين بوده كه معناي بيگانه و غريبه را با معناي هميشگي گذشته خود آشتي دهند ؛در اين ميان هميشه با اين سؤال نيز روبرو بودند كه آيا آنها مي‌توانند از

اين مجموعه‌اي كه از مدرنيته و جهان غربي مي‌گيرند انتخاب و گزينش كنند."

آيدين آغداشلو موضوع مهم ديگر بعد از اين مرحله را ، چگونگي مواجهه و برخورد با هنر غرب دانست و افزود : " هنرمند ايراني ، سعي كرد هر اتفاق جديدي كه در جهان رخ داد را تقليد كند تا ثابت كند مي‌تواند مثل غربي‌ها نقاشي كند؛ البته اين جريان منحصر به ايران نبود، بلكه در كشورهاي ديگر نظير چين، ژاپن ، هند ، مصر ، تركيه نيز اين اتفاق افتاده بود و متأسفانه از جانب محققان ما پژوهش كافي درباره وجوه اشتراك ما در مقابل اين جريان طوفاني و شديد انجام نشده بود. "

وي با اشاره به دو جريان نقاشي خط و مكتب سقاخانه گفت:" هر كدام از اين دو جريان در تقابل با هنر مدرن شكل گرفتند و بيش از 15 سال دوام نياوردند. اين دو جريان در حقيقت رفتار هايي عكس العملي بودند."

آيدين آغداشلو در پايان صحبت هاي خود با طرح اين سوال

كه ما در جستجوي چه چيزي هستيم گفت:" ظاهراً آنچه كه به دنبال آن هستيم تا معناي خودمان را در غالب زبان جهاني براي اينكه به گوش همه جهان برسد، پياده كنيم. و اين چيز بدي نيست.خوشبختانه در اين دوران هنر غربي بي‌معني است اما يك زبان جهاني است. ما مي‌خواهيم حرف خودمان را در زبان جهاني قرار دهيم. اما موضوع مهم اين است كه ما چه مي‌خواهيم بگوييم؟ با زبان جهاني مي خواهيم چه ترانه و سرودي سر دهيم."