مهدی حسینی نقاش است و در تمام این سال‌ها نقاشی کرده و آثارش را به نمایش گذاشته است. نقاشی‌هایش که آنها را به دقت با رنگ‌های محدود و سرد و فرم‌هایی ظریف و استیلیزه شده می‌سازد حکایت از اشیاء و آدم‌ها و شرایط اطراف او دارند.

مهدی حسینی نقاش است و در تمام این سال‌ها نقاشی کرده و آثارش را به نمایش گذاشته است. نقاشی‌هایش که آنها را به دقت با رنگ‌های محدود و سرد و فرم‌هایی ظریف و استیلیزه شده می‌سازد حکایت از اشیاء و آدم‌ها و شرایط اطراف او دارند.

به گزارش خبرنگار هنرهای تجسمی خبرگزاری فارس، مهدی حسینی (زاده ۱۳۲۲) نقاش معاصر ایرانی است. او در کاشان متولد شد و نوجوان بود که به همراه خانواده به تهران آمد. در سال ۱۳۱۴ دیپلم خود را از هنرستان هنرهای زیبای پسران تهران در رشته‌ی نقاشی دریافت کرد و سپس برای ادامه تحصیل در رشته‌ی نقاشی و هنرهای چاپی به امریکا رفت. در سال ۱۳۴۸ از انستیتو هنر شیکاگو فارغ‌التحصیل شد و بلافاصله برای اخذ فوق لیسانس نقاشی و هنرهای چاپی به انستیتو پرات نیویورک رفت و در سال ۱۳۵۰ آن را به اتمام رساند. وی پس از بازگشت به کشور به استخدام دانشگاه هنر در آمد و نهایتا با سمت استادی از این دانشگاه بازنشسته شد. حسینی همچنین عضو پیوسته‌ی فرهنگستان هنر و عضو افتخاری انجمن نقاشان ایران است.

مجله حرفه هنرمند درباره شیوه نقاشی‌های مهدی حسینی نوشته است: او مُنضبط است؛ دقیق و منظم؛ خشک و حساب‌شده؛ مداوم و کم تغییر.

در دوران اوج مینیمالیسم و پاپ آرت در نیویورک مشغول تحصیل بوده و پس‌از بازگشت، نزدیک به ۳۰ سال، وفادار به آرمان‌های مدرنیسم در نقاشی، تدریس کرده است. او معلم است و شاگردان بسیاری پرورش داده. تأکید او در تدریس بیش از هر چیز برفرم و کمپوزیسیون و شناخت چیستی نقاشی بوده. همان قدر که در دوره‌ای نصرت‌الله مسلمیان بر فارغ التحصیلان دانشگاه آزاد اثر‌گذار بوده، مهدی‌حسینی در دانشگاه هنر تأثیر داشته است.

به علاوه مهدی حسینی مدیر گروه نقاشی دانشگاه هنر تهران بوده و عضو هیئت انتخاب و داوری چندین بی‌ینال. دبیر بی‌ینال پنجم و عضو فرهنگستان هنر. او را می‌توان یکی از سیاست‌گذاران نقاشی در دهه ۷۰ هم به شمار آورد.

مهدی حسینی نقاش است و در تمام این سال‌ها نقاشی کرده و آثارش را به نمایشگذاشته است. نقاشی‌هایش که آنها را به دقت با رنگ‌های محدود و سرد و فرم‌هایی ظریف و استیلیزه شده می‌سازد حکایت از اشیاء و آدم‌ها و شرایط اطراف او دارند: زندگی دهه ۵۰ را در نمای بسته‌ای از صندلی‌های حصیری کنار استخر می‌بینیم، آوارِ بمباران های شهری دهه ۶۰ را در اشیاء تَرَک برداشته‌ و تجربه تلخ از دست دادن دختر زیبایش در دهه ۷۰ را، در زنان قطعه قطعه شده. او تجربه خود را در این سال ها با فرم بیان کرده و آثارش را می‌توان به صورت نمایشی از متلاشی‌شدن دنیای مثالی و بی سایه نگاره‌ها دید.

مهدی حسینی سال‌های طولانی از عمرش را در کار فرهنگی و آموزش هنر صرف کرده است. این نقاش معاصر در مجموعه اخیرش که در گالری هور برپا شده همچنان وفادار به شیوه‌های پیشین‌اش حرکت کرده است، اما آن چیزی که آشکار است انسجام ترکیب‌بندی‌های آثار و تنوع سطح‌بندی‌ها است که در آثارش بیشتر از همیشه جلب توجه می کند. در این آثار ما همزمان فضاهای داخلی و فضای بیرون را باهم مشاهده می‌کنیم. هرچند هر دو، یعنی هم فضاهای داخلی و هم بیرونی در خدمت سطح بودگی نقاشی درآمده‌اند. با نگاهی به آثار این نقاش باتجربه می‌توان دریافت که این هنرمند و معلم نقاشی در نمایشگاه اخیرش بیش از هر زمان دیگری به پختگی و انسجام بصری رسیده است. نمایشگاه آثار مهدی حسینی تا جمعه ۱۶ اردیبهشت در گالری هور برپاست.