|
پيش‌همايش «گنجينه‌هاي از ياد رفته هنر ايران» به همراه نمايشگاه هنرهاي سنتي، در ياسوج برگزار شد.
پيش‌همايش «گنجينه‌هاي از ياد رفته هنر ايران» به همراه نمايشگاه هنرهاي سنتي، در ياسوج برگزار شد.
این پيش همايش، پنجم آبان‌ماه با خوشامدگويي مديركل فرهنگ و ارشاد استان چهارمحال و بختياري آغاز شد. در نشست علمي اين پيش‌همايش، عطاءالله طاهري با مقاله «طرح، رنگ و نقش در آفرينش‌هاي عشايري»؛ يعقوب غفاري با مقاله «دست‌بافته‌ها و فرآورده‌هاي عشاير كهكيلويه و بويراحمد »؛ سيد ولي‌الله اميري اصل با مقاله «هنرهاي صناعي فراموش‌شده استان كهكيلويه و بويراحمد، چالش‌ها و راهکارها» و اسفنديار عوض‌زاده با مقاله «گبه، هنر زنان جنوب» حضور داشتند.
در ابتداي پيش همايش، دكتر اردشير صالح‌پور، با اشاره به سرمايه‌گذاري اندك در حوزه فرهنگ گفت: «رشد فرهنگ يك رشد جوهري است، نه فيزيكي. فرهنگ در تار و پود جامعه تسري پيدا مي‌كند، پس نبايد انتظار داشت كه سرمايه‌گذاري در حوزه فرهنگ، در كوتاه‌مدت پاسخ دهد.»
سپس عطاءالله طاهري بويراحمدي، مقاله خود را درباره «طرح، رنگ و نقش درآفرينش‌هاي عشايري» ارائه داد.عطاءالله طاهري ضمن هشدار بسيار، درباره كم‌رنگ شدن هنر عشاير لر و مقايسه آن با بازار آشفته هنرهاي وارداتي، گفت: «اي بسا كساني به فكر بيفتند و ارزش واقعي دست‌بافته‌هاي زنان لُر را دريابند و همان رنگ، نقش، طرح و آفرينش‌هاي هنري را بیاموزند و آموزش دهند. شايد آن وقت، براي عرضه اين هنرهاي سنتي، بازاري پيدا شود و از اين راه به اقتصاد كشور منفعتي برسد.»
هنرهاي فراموش شده ياسوج
سيد ولي‌الله اميري اصل، كارشناس صنايع دستي، مقاله‌اي درباره «هنرهاي صناعي فراموش شده استان كهكيلويه و بويراحمد، چالش‌ها و راهكارها» ارائه داد.
وي در مقدمه اين مقاله گفت: «وقتي توليدگر و هنرمند ناشناخته باشند، هر توليدكننده‌اي با توجه به شرايط اجتماعي و با توجه به زمان، چيزي بر آن مي‌افزايد و آن را زنده نگه‌مي‌دارد و اين نكته يعني پيوند ميان صنايع دستي و روح يك قوم، يعني شكل‌دهنده هويت و شخصيت صنايع دستي. صنايع دستي عامل ارزش‌ها، ويژگي‌ها و نمادهاي قومي و محلي است و ما كمتر ملتي را مي‌شناسيم كه هويت و نهادهاي خود را در قالب صنايع دستي تعريف نكند.»
وي به مناطق مهم دست‌بافته‌ها در استان كهكيلويه و بويراحمد اشاره كرد: «دهستان سادات محمودي كاكان، سپيدار و شهرهاي سي‌سخت و ياسوج، مناطق مهم توليد بافته‌هاي استان است.»
اين كارشناس صنايع دستي استان كهكيلويه و بويراحمد، يكي از راه‌هاي توسعه هنرهاي صناعي در اين استان را، محروميت‌زدايي از اين استان خواند و گفت: «يكي از گام‌هاي اساسي توسعه در تمام زمينه‌ها، به خصوص هنرهاي سنتي و صنايع دستي، محروميت‌زدايي از اين استان است. استان كهكيلويه و بويراحمد از لحاظ راه و جاده، مشكلات بسيار دارد و همين مشكل، باعث عدم جلب توريسيت و گردشگر و در نتيجه، ركود بازار هنرهاي سنتي و صنايع دستي اين استان است. از سويي ديگر، مردم استان در محروميت شديد اقتصادي و فرهنگ، به سر مي‌برند. دولت مي‌تواند با دادن امتيازاتي به بافندگان مناطق محروم، در بالا بردن سطح درآمد اين مردم سهمي داشته و اين‌گونه به احياي هنرهاي سنتي اين استان كمكي كند.»
دكتر محمد ميرشكرايي، مردم‌شناس، در ادامه اين نشست درباره ارتباط هویت با صنايع دستي گفت: «اگر خواهان هويت ملي هستيم، بايد ابتدا هويت زادگاهي داشته باشيم. اما امروز وقتي پس از 25 سال پا به ياسوج گذاشتم، هيچ نشانه‌اي از فرهنگ لُري در اين شهر نديدم.»
در كنار اين پيش همايش، نمايشگاه هنرهاي سنتي استان كهكيلويه و بويراحمد، شامل دست‌بافته‌هاي عشايري، قالي، گليم و جاجيم برپا شده بود. در پايان برنامه هم از هنرمندان و صنعتگران اين استان تقدير شد. اين پيش همايش با همكاري سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري و اداره فرهنگ و ارشاد اسلامي ياسوج و فرهنگستان هنر جمهوري اسلامي ايران برگزار شده بود.
|
نسخه چاپي
