وحید آگاه، در دهمین نشست «حقوق مخاطب» تاکید کرد: ما به راحتی نمی‌توانیم از حقوق مخاطب سخن بگوئیم زیرا ما با هنرمندانی سروکار داریم که از لحاظ قوه تخیل و خلاقیت، مخزن اطلاعات و آگاهی، تجربیات و مباحثی از این دست با یکدیگر متفاوتند.

وحید آگاه ابتدا حقوق مخاطب را هم‌ارز حقوق مصرف‌کننده دانست و درباره تفاوت این دو توضیح داد: اگر در مباحث قضایی با حقوق مصرف‌کننده مواجه‌ایم در امر هنری با حقوق مخاطب سروکار داریم با این تفاوت که در حقوق مصرف‌کننده چون با کالا و خدمات سروکار داریم می‌توانیم کنترل کیفیت داشته باشیم. به‌عنوان مثال همه شرکت‌ها درباره ویژگی گوشی همراه تقریبا نظر یکسانی دارند، چون با علم به تفسیر می‌پردازیم. ولی در امر هنر این کار ممکن نیست، آیا ما در هنر چیزی به عنوان کنترل کیفیت داریم؟ آیا همه در مورد اینکه یک تئاتر خوب باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد، اتفاق نظر دارند؟ آیا ذائقه مخاطب برای دیدن تئاتر یکسان است؟ آیا قوه تخیل و خلاقیت در همه هنرمندان یکسان است؟

وی در ادامه این توضیحات و پرسش‌ها تاکید کرد: ما به راحتی نمی‌توانیم از حقوق مخاطب در هنر صحبت کنیم. به عنوان مثال اگر ما استاد نصیریان را به عنوان داور جشنواره فیلم فجر انتخاب کنیم یا استاد الماسی آیا نتیجه به یکسان خواهد بود؟ در مورد هنر این کار ممکن نیست، زیرا مخزن اطلاعات، درک و دریافت افراد، سلیقه و دیگر مباحث هنرمندان متفاوت از یکدیگر است.

استادیار دانشکده علامه طباطبایی به مسئله کنترل کیفیت در امور هنری پرداخت و تصریح کرد: حرفم این نیست که نباید به مسائل کنترل کیفیت در هنر توجه کنیم، بلکه نحوه پرداختن به این مسئله متفاوت است. حقوق مخاطب در تبلیغات با حقوق مخاطب در اثر هنری بسیار متفاوت است. اگر در تبلیغات هنری به فریب مخاطب بپردازند برخورد قضایی متفاوت است از اینکه تئاتری که تماشا کرده‌ایم مطابق ذائقه و سلیقه‌مان نباشد. اگر هنرمندی کارش و اثرش بد بود، مخاطب می‌تواند با نپذیرفتن آن و عدم توجه به آثار بعدی، او را تنبیه کند.

وحید آگاه در ادامه از دستورالعمل‌های شورای عالی انقلاب فرهنگی و سند صدور پروانه نمایشی توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سخن گفت و درباره ضعف قوانین، خلاقیت هنرمندان و مباحثی از این دست به صورت مبسوط توضیح داد.

این نشست با پرسش و پاسخ حاضران نشست همراه بود.

نسخه شنیداری این نشست اینجـا در دسترس است.