|
علي نصيريان در دومين نشست تخصصي گروه نمايش فرهنگستان هنر به بحث پيرامون وضعيت تئاتر در شهرستان‌هاي ايران پرداخت. علي نصيريان در دومين نشست تخصصي گروه نمايش فرهنگستان هنر به بحث پيرامون وضعيت تئاتر در شهرستان‌هاي ايران پرداخت.
در اين نشست كه با حضور اعضاي فرهنگستان، هنرمندان تئاتر، خبرنگاران و جمعي از علاقه‌مندان برگزار شد، علي نصيريان ابتدا به بيان تاريخچه فعاليت گروههاي تئاتري در شهرستان‌ها اشاره كرد و گفت:" نگاه  به تئاتر هميشه به عنوان سرگرمي و زينت مجالس بوده تا دوره‌اي كه تعزيه رونق گرفت، اما اين بار هم تئاتر وسيله‌اي شد براي تعليم اخلاقيات وياتفكرات خاص؛ در هر دو مورد تئاتر نتوانست به عنوان هنري آزاد و پديده‌اي خلاق به جهت تعالي فكر و روح مردم و بالابردن سطح ذوق و درك زيبايي و طرح مسائل اجتماعي، جايگاه و توانايي واقعي خود را نشان دهد. اما همواره كساني بودند كه سعي داشتند به‌رغم تمام اين ناملايمات كارهاي خوب و درخور توجهي ارائه دهند مثل : گرمسيري، نوشين، و ... ." وي در ادامه افزود :" تجدد خواهي در دوره ناصري و تقليد از غرب باعث شد يك دوره اوج و توجه به تئاتر آييني – سنتي به وجود بيايد ولي بعد از آن دوران، كم كم تمام چيزهايي كه پسند جامعه بود و با مردم ارتباط برقرار مي‌كرد مطرود شد و جاي آن را انواع تقليد و مضحكه گرفت. بالاخره در اواخر دهه 30 اداره هنرهاي دراماتيك تأسيس  و اعزام گروههاي نمايشي به شهرستان‌ها آغاز شد و گروههاي تئاتري زيادي به شهرهاي نفت خيز و جنوب رفتند و فعاليت كردند. علي نصيريان مهمترين نتايج حاصل از اين سفرها را از دو جهت مهم دانست و گفت:" با اين كار در واقع تئاتر به سبك و سياقي تازه و با مضاميني نو و متفاوت عرضه شد و علاقه‌مندان در ساير شهرها نيز با آن آشنا شدند. از طرف ديگر زمينه بحث و گفت و گو و داد و ستد فراهم شد." نصيريان با تأكيد بر اينكه همواره در طول تاريخ بزرگترين حامي و پشتيبان تئاتر، خود هنرمندان تئاتر بوده و هستند، گفت:" اگر تئاتر ما فقير است و حمايت نمي‌شود اهميتي ندارد. چون تئاتر ما همواره به استعداد و توانايي نيروهاي خود زنده بوده و در چنين شرايطي سرمايه‌هاي انساني تنها به يك هواي پاك براي نفس كشيدن احتياج دارد." وي افزود:" در دوره‌اي كه من شروع به فعاليت كردم شهرستان‌هاي ما با مشكل نبود مربي و آموزش درست و امكانات  اوليه مواجه بودند، به همين دليل به من و عزت الله انتظامي مأموريت دادند تا به شهرستان‌ها سر بزنيم و بر كار گروه‌ها نظارت كنيم. در آن زمان با اعزام فارغ‌التحصيلان دانشگاه هنرهاي دراماتيك به شهرستان‌ها نظارت كامل بر آموزش آنها صورت مي‌گرفت و حتي جزوات آموزشي و كتاب‌هاي تخصصي كه در شهرستان‌ها موجود نبود كپي شد و در اختيار اين افراد قرار مي‌گرفت و همين روند باعث شد تا در دهه چهل بسياري از نخبگان تئاتر از دل اين جريان بيرون بيايند." نصيريان در بخش ديگري از سخنانش گفت:" آموزش تئاتر و مراكز آموزش شهرستان‌ها درحال حاضر تقريباً به تعطيلي كشيده شده و بيش از 5 درصد از آنها باقي نمانده است." دارنده نشان درجه يك هنري كشور افزود:" حمايت از تئاتر شهرستان، تنها به حمايت مادي محدود نمي‌شود. بايد از تئاتر شهرستان، حمايت معنوي جدي بشود. نگاه به تئاتر و هنرمندان تئاتر بايد تغيير كند و اساساً بايد پرسيد: آيا تئاتر مي‌خواهند يا نيازي به آن حس نمي‌كنند و  تحليلي كه از آن دارند با تفكراتشان مغاير است. چون در پاره‌اي از اوقات مشاهده شده است كه تمايلي به كارهاي زنده هنري، از جمله تئاتر ندارند و به انواع مختلف سعي در كم‌‌رنگ كردن آن دارند. تئاتر شهرستان با بضاعتي ناچيز اداره مي شود و جريان زنده و تأثيرگذاري نيست و اين راه به جايي نمي‌برد." علي نصيريان با اشاره به اينكه تئاتر شهرستان به جز موارد نادر و استثنايي در زير خط صفر به سر مي‌برد، گفت: "در بسياري از شهرهاي ما مراكز فرهنگ و ارشاد اسلامي، حوزه هنري و مراكز صدا و سيما و از همه مهمتر نيروهاي جوان و خلاق و مستعد وجود دارد كه مي‌توانند با همكاري هم، كار خلاق هنري راه بيندازند و از مهاجرت‌هاي بي رويه به تهران جلوگيري كنند و جوان‌ها را تشويق به كار در محل زندگي خود كنند و حتي به توليدات تلويزيوني و فيلم‌هاي سينمايي دست پيدا كنند." وي در ادامه گفت:" بسياري از هنرمندان برجسته امروز عرصه‌هاي سينما، تئاتر و تلويزيون، همان جوان‌هاي مستعد و فرهيخته تئاتر شهرستان‌ها هستند، اما امروز بسياري از استعدادهاي درخشان تئاتر شهرستان رشد نكرده و راه به جايي نمي‌برند. چرا نبايد امكان اين رشد و بالندگي فراهم شود؟ شك ندارم كوشش‌هايي شده و اقدامات و حركت‌هايي انجام گرفته، ولي با توجه به ابعاد مسئله جوابگو نيست.در برخي مناطق كه به طور تصادفي با برنامه‌ريزي و امكانات آموزشي تئاتر جان گرفته حركت‌هايي سازنده ديده شده، ولي نادر و استثنايي است. به نظر من اين استثناها بايد قاعده بشود. عدالت اجتماعي حكم مي‌كند امكان فعاليت، كار و بروز استعداد براي همه مردم در هر كجاي مملكت فراهم شود و تئاتر از اين قاعده مستثني نيست." گفتني است در پايان اين نشست جلسه پرسش و پاسخ برگزار شد. |
||
نسخه چاپي| نام : | |
| ایمیل : | |
| *نظرات : | |
| | |
| متن تصویر: | |
 |
|
|
