|
سی‌ودومین نشست راهبردی فرهنگستان هنر به بررسی مقایسه‌ای «هنرمند و مخاطب؛ حق و اخلاق» اختصاص داشت.
به گزارش روابط‌عمومی فرهنگستان هنر، معاونت پژوهشی این فرهنگستان، یک‌شنبه، 18 شهریور 1403، در شانزدهمین نشست حقوق مخاطب، میزبان محمد راسخ، استادتمام بازنشسته دانشگاه شهید بهشتی، بود و به بررسی مقایسه‌ای «هنرمند و مخاطب؛ حق و اخلاق» پرداخت.
راسخ بحث خود را با پرسش‌هایی از این دست آغاز کرد: در این مبحث، رابطه هنرمند و مخاطب کدام است؟ این رابطه را در چه قالب بایدانگاری می‌توان صورت‌بندی کرد؟ محوریت هنر درباره دو سویه یادشده بدیهی و آشکار است؟ انواع قالب‌های بایدانگار در این زمینه کدام‌اند؟ آیا در همه جا یک قالب بایدانگار را باید به کار گرفت؟
او هنر را به خلق وجودی مربوط دانست و گفت: بر همین مبنا، هنر امری جوششی است، نه کوششی؛ و همچنین امری وجودی است، نه معرفت‌انگار. چیستی هنر تأثیری مستقیم و مهم در نگاه بایدانگار به هنر می‌گذارد.
این پژوهشگرْ اخلاق را «دستور به انجام عمل خوب، و تَرکِ عمل بد» دانست که دارای پنج وجه ممیز است. او همچنین گفت: حق به معنای «حق‌داشتن» است و تضمین ادعا، بما هو ادعا، است.
راسخ سپس به بررسی نسبت مفاهیم گفته‌شده با هم پرداخت.
این نشست با بیان این‌که بدون جمع مستمر و بالنده خلق هنری، بدون تضمین گوهر فرد خلق و تجربه هنری، و بدون حقیقت‌جویی و فضیلت‌پروری، خلق و تجربه یادشده ممکن نیست، پایان یافت.
در انتهای این نشست تخصصی، حاضران و مخاطبان برخط به بیان پرسش‌های خود پرداختند.
نسخه شنیداری این نشست اینجـا در دسترس است.
|
نسخه چاپي
