نشست تخصصي پروژه تبادل اطلاعات هنري هنرمندان ايران و كره در فرهنگستان هنر برگزار شد.

به گزارش روابط عمومي فرهنگستان هنر، در اين نشست «عبدالرحيم فيروززاده» مديركل امور بين‌الملل فرهنگستان هنر، «مسعود ناصري» رييس موسسه صبا به همراه هنرمندان ايران و كره، استادان، دانشجويان و علاقه‌مندان حضور داشتند. در بخش نخست اين نشست مدير امور بين الملل فرهنگستان هنر ضمن تشريح پروژه تبادل هنرمندان ايران و كره اظهار داشت:« همه هنرمندان با سمبل و نماد سروكار دارند به اين ترتيب كه يا چيزي را خلق مي‌كنند كه تبديل به نماد يا سمبل مي‌شود يا از سمبل و نمادي تاثير مي‌پذيرند. در واقع پروژه تبادل هنرمندان ايران و كره در حال حاضر نشانه و نماد مشتركي با فرهنگ ما دارد. فرهنگ ما پر از نشانه‌هاي مذهبي است و بهترين سمبل از فرهنگ ما پيام پيامبر اكرم (ص) است كه درباره گفتگو و تعامل ميان انسان‌ها در فضايي عالمانه سخن گفته است.»

وي درباره پروژه‌اي كه «يونگ كُه» هنرمند و استاد دانشگاه، از سوي موسسه آركو طراحي و اجرا كرد، توضيح داد: «پروژه‌اي كه خانم «كُه» طراحي و اجرا كرد، گفتگو و تعامل ميان هنرمندان است كه با انديشه‌هاي بنيادين ما هم‌خواني دارد و گرچه نمونه‌هاي اين پروژه در اروپا، آمريكا و حتي كشورهاي شرق آسيا داراي قدمت است اما در ميان ما تجربه‌اي جديد به شمار مي‌رود.»

فيروززاده در بخش ديگري از سخنان خود از دانشجويان و استادان حاضر در اين نشست خواست تا پيام و روش جديدي كه در خلق يك اثر هنري مشترك ميان فرهنگ‌ها و كشورهاي مختلف به وجود مي‌آيد را به ديگر دانشجويان و استادان انتقال داده و نكات مثبت آن را مورد ارزيابي و بررسي قرار دهند.

در ادامه نشست، «سونگ، مي – کيونگ» يكي از هنرمندان كره‌اي كه در حوزه موسيقي فعاليت دارد به تشريح ساز «پيري» كه نوعي فلوت است، پرداخت و توضيحاتي درباره تاريخچه اين ساز در كره و قسمت‌هاي تشكيل دهنده آن ارائه كرد. وي پيري را سازي معرفي كرد كه در دو شكل كوتاه و بلند ساخته شده و هر كدام مختص آهنگ‌هاي خاص است. سپس به اجراي دو قطعه با اين ساز پرداخت.

«پيروز ارجمند» هنرمند، پژوهشگر و استاد دانشگاه در حوزه موسيقي در اين نشست به ارائه توضيحاتي درباره سازهاي ايران و كره‌اي پرداخت و اظهار داشت:« سال گذشته يك تجربه با خانم «انگ، كو- هيم» داشتم و براي ساز ابداعي ايشان قطعاتي را نوشتم كه براي اولين بار در ماسوله و سپس در مركز آركو اجرا شد. اين قطعه به نام «پَسه نه پونگ هيو» نام گذاري و نواخته شد.»

وي ادامه داد:« امروز نيز تجربه جديدي از اجراي دو ساز پيري و ساز كوبه‌اي ايراني داشتيم. در پژوهش‌هايي كه درباره سازهاي ايران وكره انجام دادم متوجه شدم كه ساز « پيري» در ايران با عنوان «بالابان» نواخته مي‌شود و اين دو ساز قدمتي در حدود سه هزار سال دارند و در گذشته نام آن « نرمه ناي» بود. ساز ديگر كه در كره با عنوان « تومپو» در اين نشست اجرا شد نيز در ايران با اندازه‌اي كمي بزرگ تر به نام «سُرنا» يا « سورناي» ناميده مي‌شود. اين ساز نيز در ايران براي جشن‌ها استفاده مي‌شده و در واقع «ناي جشن» ناميده مي‌شده است.»

ارجمند افزود:« بر اساس همين تحقيقات، ايران و كره داراي هفت ساز هستندكه داراي ريشه و نژاد مشترك است كه دو گام آن در گيلان و سيستان و بلوچستان وجود دارد. اين گام «پنتاتونيك» يا «پنج نوتي» است كه در اين مناطق وجوددارد. همچنين ملودي‌هايي كه با متر آزاد نواخته مي‌شود در ايران و كره وجود دارد اينگونه موسيقي‌ها خيلي رومانس و آرام اجرا مي‌شود. موسيقي «شاماني» در كره با پنج عنوان در ايران شناخته مي‌شود كه «گواتي» در بلوچستان، «زار»، «نوبان» و «حوا» در هرمزگان و بوشهر و موسيقي سوفيان ايران در شمال خراسان و كردستان مي‌توان يافت.»

پيروز ارجمند در پايان بخش ابتدايي نشست هنرمندان ايران و كره اظهار اميدواري كرد تا اين محصول موسيقايي كه توسط هنرمندان ايران و كره ارائه شده به صورت لوح فشرده منتشر شود و پس از آن «سونگ، مي – کيونگ» با همراهي «گلنوش حميدي» ابتدا با دو ساز « پيري» و « كوزه » و سپس با « تومپون» و « دف»، اثر مشتركي را براي حاضران در نشست اجرا كردند.