ابوالفضل خوش‌منش، دانشیار گروه علوم قرآن وحدیث، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه تهران، مؤلف کتاب نظم‌آهنگ قرآن، ائتلاف لفظ و معنا در کلام وحی به معرفی کتاب خود پرداخته و اصول آوایی قرآن کریم را به تفصیل بیان کرده است.

به گزارش روابط‌عمومی فرهنگستان هنر، کتاب نظم‌آهنگ قرآن، ائتلاف لفظ و معنا در کلام وحی را مؤسسه تالیف، ترجمه و نشر آثار هنری (متن) در سال 1399 منتشر کرد.

این کتاب به صورتی خاص، قصد سخن‌گفتن از شیوایی آوای زبان قرآن و ائتلاف لفظ و معنای آن را دارد. به عبارت دیگر موضوع این کتاب، عبارت از بررسی آوا و آهنگ خاصی است که از نظم خاص و شیوۀ چینش عبارات و آیات در قرآن به دست می‌آید و نیز مطالعۀ برخی از آثاری که از این نظم خاص مترتب می‌شود.

مراد از نظماهنگ زبان قرآن، موسیقی خاصی است که از نظم و چینش حکیمانه و حساب‌شدۀ حروف پدید می‌آید. این نظم ویژه، سخن را شیوا و روان و آوای حروف را با معنای سخن مرتبط می‌سازد. نظماهنگ قرآن، این سخن را در مجراهای ذهن و زبان، سیار و سیال و اثر آن را ماندگار می‌سازد. این حالت اختصاص به بخشی خاص از قرآن ندارد؛ اما حضور و اثر آن عموماً در سوره‌های «حزب مفصل» (از سوره‌های ق تا ناس) به سبب فشردگی اغلب آیات و سور، مشهودتر از بخش‌های دیگر است.

این کتاب در سیر خود ابتدا آوا و آهنگ برآمده از حروف را به صورت عام بررسی می‌کند؛ در این زمینه برخی از اصول آوایی مربوط به تولید و ادای حروف را مورد توجه قرار می‌دهد، به موسیقی شعر فارسی و عربی توجه می‌کند و از آنجا که قرآن نه شعر که نثری آهنگین است، این تحقیق نیز از آهنگ نثر نیز می‌گوید و پس از آن به بررسی نظم‌آهنگ آیات و سور در قالب سوره‌های قرآنی، آیات و عبارات و تا حدی کلمات قرآنی می‌پردازد.

روایت ابوالفضل خوش‌منش را اینجا مشاهده کنید.